Zij komt te voet en gaat te paard
Columns
Mijn twee jaar oude ketel heeft toch ieder jaar onderhoud nodig, in plaats van de twee jaar die ze beloofd hadden. Dat vertelde tenminste de monteur die hem zijn eerste onderhoudsbeurt gaf. Hij komt al 15 jaar bij me, nooit in de kou gezeten. De dag erna lag er een enveloppe op de mat. Of ik bijgevoegd onderhoudscontract even wilde ondertekenen en met de retourenveloppe wilde terugsturen. Dat voelde een beetje raar. Ik ken de man en zijn bedrijf. Ik vermoed dat er niet echt een juridische noodzaak is om een natte handtekening te vragen. Als hij simpelweg ieder jaar komt dan betaal ik netjes zijn bezoek. Doe ik al 15 jaar. Het financiële risico voor hem is misschien 100 euro. Het vertrouwen dat we hebben in elkaar en de risico’s die we lopen hebben geen contract met natte handtekening nodig.
In de strafrechtketen zijn heel veel van dergelijke samenwerkingsmomenten waarbij medewerkers van verschillende organisaties met elkaar te maken hebben bij het uitvoeren van ieders taak. Als burger en ICT-professional vraag je je meermaals af waarom de digitalisering van de informatie-uitwisseling bij die samenwerking zolang moet duren. Technisch zouden we denk ik ook wel sneller tot oplossingen kunnen komen, laat dat duidelijk zijn. Misschien een goed onderwerp voor een andere column. Maar vergeet niet dat bij de samenwerkingsmomenten in de strafrechtketen wel wat meer op het spel staat dan bij mijn ketel. De rechten van betrokkenen kunnen fors geschaad worden en het vertrouwen van ons allen in dat schuldigen daadwerkelijk worden gestraft moet ook niet verdwijnen. Bovendien is de ‘keten’ van mijn ketel slechts twee partijen lang, de strafrechtketen is veel langer met veel meer partijen.
Dit vertrouwen in de complexe keten van strafvordering is cruciaal. Iedere professional die daar zijn aandeel in levert is zich daar bewust van. Ik zie vele voorbeelden langskomen van situaties waar heel nauwgezet besproken wordt of de door digitalisering gewijzigde werkwijze in de samenwerking wel te vertrouwen is. En of het niet kan veroorzaken dat een zaak stuk loopt. De huidige werkwijze is vaak vergeven van handelingen die je met enige afstand en naïviteit overbodig kan vinden. Het is echter een werkwijze waarin het vertrouwen is gegroeid door zaken jarenlang regelmatig ter discussie te stellen, zelfs tot aan de Hoge Raad aan toe. Het resultaat is een werkwijze die nu breed wordt vertrouwd door professionals en betrokkenen in het strafrechtproces.
Als we daar met digitalisering aan gaan morrelen dan moet ieder stapje opnieuw vertrouwd worden. Vaak moeten we de aangepaste werkwijze eerst in een echte zaak beproeven voor het verkrijgen van een beetje vertrouwen. En dat komt te voet. Net alsof ik mijn ketel laat plaatsen door een bedrijf dat ik niet ken. Omdat het goedkoper is of sneller of zo. Dan vind ik een onderhoudscontract wel fijn. Je weet toch niet zo goed waar je aan begint met zo’n nieuw bedrijf. Ik heb het contract toch maar getekend en bij hem thuis in de bus gegooid. De retourenveloppe kan die dan nog een keer gebruiken.
Frank Hendriksen is voorzitter van de Architectuurraad Strafrechtketen.
Meer weblogberichten
Reactie toevoegen
U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.
Reacties
Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.